Informacja dla rodziców:

„Chcieć, to móc”

Okazuje się, że hasło „chcieć, to móc” nie zawsze zdaje egzamin. Często odraczamy wykonanie naszych obowiązków lub porzucamy nasze plany.

By wytrwać w działaniu, musimy pokonać wpisany w jego naturę dyskomfort. Spójrzmy prawdzie w oczy – mobilizowanie się to nic przyjemnego: by osiągnąć wyznaczony przez nas cel, musimy przezwyciężać chęć jego porzucenia i ignorować inne alternatywne (przyjemniejsze) działania. Warto więc odpowiednio ukierunkować naszą motywację.

Przede wszystkim zróbmy plan działania. Swoją pracę najczęściej rozpoczynamy od realizacji mało ważnych zadań. Ustalmy więc priorytety i odpowiedzmy sobie na pytania – jak chcemy osiągnąć nasz cel, dlaczego w ogóle podejmujemy się jego realizacji? Im dokładniej uszczegółowione i zaplanowane są nasze kolejne kroki do jego osiągnięcia, tym większe mamy szanse, że go zrealizujemy. Nasze działania podzielmy na etapy, a te na podetapy. Określmy, w jakim czasie je ukończymy, żeby to czas wyznaczał wykonanie danego zadania, a nie odwrotnie. Jeśli będziemy realizować cele metodą małych kroków, nasza motywacja będzie się zwiększać. Bo siła woli jest jak mięsień – można ją ćwiczyć i wzmacniać.

Link i źródło: https://www.swps.pl/strefa-zarzadzania/artykuly/18991-jak-znalezc-sile-do-dzialania-czyli-opowiesc-o-motywacji?utm_source=facebook&utm_medium=grupa-SZ&utm_campaign=SZblog&utm_content=opowiesc-o-motywacji&fbclid=IwAR2PdWqu1SDmOqalOqOVDsjqZu1wmazi06BX8vvyTJCVtVGNSHRfLmgsJ5Q

Informacja dla uczniów:

Bajka o złym królu wirusie i dobrej kwarantannie (autor Dorota Bródka)

link do bezpłatnej książki:

https://d-pt.ppstatic.pl/k/r/1/8b/08/5e6f51705416d_z.pdf?1584353648&fbclid=IwAR0YctuKhB0IuUXIt20ZrSRTnkLHfY9Uedi4OElSoB6fB0Ur_3fxYK8oxp0

Informacja dla nauczyciela:

Funkcje środków dydaktycznych w procesie kształcenia.

W procesie kształcenia środki dydaktyczne spełniają szerokie funkcje m.in. służą zapoznaniu uczniów z nowym materiałem, zapewniają utrwalenie zdobytej wiedzy, umożliwiają kontrolę i ocenę stopnia opanowania wiedzy.

Środki dydaktyczne wzbogacają stosowane metody nauczania i przyczyniają się do wzrostu ich efektywności, mają za zadanie wspierać kształcenie ogólne, które można rozumieć jako wyposażenie uczniów w system wiadomości, umiejętności i nawyków, dających im znajomość wiedzy o przyrodzie, społeczeństwie i kulturze oraz możność posługiwania się tą wiedzą w praktyce.

Według Franciszka Bereźnickiego środki dydaktyczne pełnią wiele różnorodnych funkcji, takich jak: funkcja motywacyjna, poznawcza, kształcąca, dydaktyczna, wychowawcza. Poznawcza oznacza, że służą bezpośredniemu poznaniu przez uczniów określonych fragmentów rzeczywistości, kształcąca oznacza, że są narzędziami rozwijania zdolności poznawczych oraz uczuć i woli uczniów, dydaktyczna oznacza, że stanowią istotne źródło zdobywania przez uczniów wiadomości i umiejętności, ułatwiają utrwalenie przerobionego materiału, weryfikację hipotez, sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy itp.; motywacyjna polegającą na wywoływaniu i podtrzymywaniu chęci i gotowości douczenia się przez budzenie zaciekawienia i zainteresowania dla przedmiotu poznania; wychowawcza polegająca na budzeniu wzruszeń estetycznych, kształtowaniu moralnych postaw uczniów, dostarczaniu przeżyć, a przez to pogłębionego zrozumienia treści.

Psycholog

Karolina Kędzierska-Woźniak

Literatura:

Cz. Kupisiewicz, Dydaktyka. Podręcznik akademicki. Wyd. IMPULS, Warszawa, 2012.

Informacja dla nauczycieli:

Środki dydaktyczne w pracy nauczyciela.

Środki dydaktyczne, są nieodzownym i jednym z podstawowych składników procesu nauczania. Zdaniem W. Okonia, środki dydaktyczne przyczyniają się do wzrostu efektywności wyników pracy dydaktyczno–wychowawczej. Podczas lekcji nauczyciel może wykorzystać różne materiały jako pomoce dydaktyczne. Środki dydaktyczne to przedmioty materialne, które dostarczają uczniom określonych bodźców wzrokowych, słuchowych, dotykowych i innych, dzięki czemu usprawniają proces kształcenia, a przez to wpływają korzystnie na jego przebieg i efekty. Środki dydaktyczne wzbogacają stosowane metody nauczania i przyczyniają się do wzrostu ich efektywności. Warto również wspomnieć o obecnie niezwykle dynamicznym rozwoju multimediów atrakcyjnych dla użytkownika. Nowoczesne środki dydaktyczne to między innymi komputer, laptop, tablica multimedialna itp. Sieć komputerowa w procesie nauczania jest środkiem dydaktycznym, który przekazuje nauczycielom i uczniom określone komunikaty poprzez słowa, obrazy, dźwięki, a także umożliwia wykonanie określonych czynności manualnych. Materiał tekstowy wzbogacony o efekty dźwiękowe, animacje, sekwencje wideo stanowiąc istotę multimediów jest doskonale przyswajany szczególnie przez przez najmłodszych uczniów. Warto pamiętać o tym, że zbyt skomplikowane pomoce naukowe mogą przyczyniać się do obniżenia poziomu treści nawet formy w jakiej będzie ona podana. Środek dydaktyczny ma wypełniać luki w etapach obniżonej aktywności ucznia tak, aby utrzymać się na tym samym poziomie uatrakcyjniając współpracę nauczyciel-uczeń na zajęciach. Poniżej przedstawiam charakterystykę klasycznych metod:

• Pokaz – to zespół czynności dydaktycznych nauczyciela, który polega na demonstrowaniu przedmiotów, zjawisk, procesów, czynności.
• Pogadanka – polega na rozmowie nauczyciela z uczniami, a nauczyciel jest w tej rozmowie osobą kierującą.
• Dyskusja – jest to wymiana zdań na jakiś temat.
• Wykład – służy do słownego przekazania określonych treści kształcenia w postaci ciągłej, w przystępnej formie.
• Opis – to charakterystyka przedmiotów, zjawisk, procesów, a nawet osób.
• Opowiadanie – polega na zaznajamianiu uczniów z określonymi wydarzeniami w formie ich słownego opisu.
• Praca z książką – wdraża do opanowania metod i technik samokształcenia.
• Metoda laboratoryjna – polega na samodzielnym przeprowadzaniu eksperymentów przez uczniów.
• Metoda zajęć praktycznych – polega na wykonywaniu przez uczniów różnorodnych zadań, które mają charakter praktyczny.

Stosowanie środków dydaktycznych ma bardzo duży wpływ na wyniki osiągnięć uczniów, ich aktywność i zaangażowanie. Jednak należy pamiętać, że samo nasycenie nauczania środkami dydaktycznymi nie gwarantuje wzrostu efektywności pracy. Bardzo istotna jest przy tym rola nauczyciela jako „przewodnika”, który odpowiednio poprowadzi proces nauczania, dobierając przy tym odpowiednio dopasowane środki dydaktyczne.

Psycholog

Karolina Kędzierska-Woźniak

Literatura:

1. Kupisiewicz C. (2005). Podstawy dydaktyki. Warszawa
   
2. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wyd. Żak, Warszawa, 1996.
   
3. Kupisiewicz, Dydaktyka. Podręcznik akademicki. Wyd. IMPULS, Warszawa, 2012.

Informacja dla rodziców i nauczycieli:

Tryb home office

Praca w trybie home office – pod jednym dachem z bliskimi, dziećmi albo zupełnie samemu – przysparza nam wielu problemów. Może niekorzystnie wpływać na relacje z przełożonymi czy współpracownikami. Trudno zorganizować sobie stanowisko pracy, układać zadania i zaplanować dzień tak, by pracować efektywnie.

??W jaki sposób to zmienić?

??Jak utrzymywać motywację i samodyscyplinę?

??Jak radzić sobie z relacjami w pracy?

??W jakie pułapki pracy zdalnej najczęściej wpadamy?

Jan Gargul rozmawia o tym ze Sławomirem Prusakowskim – psychologiem biznesu:

Link i źródło: https://www.swps.pl/strefa-zarzadzania/artykuly/21746-koronawirus-a-efektywna-praca-z-domu-okiem-psychologa-biznesu-slawomir-prusakowski?utm_source=facebook&utm_medium=grupa-SZ&utm_campaign=SZblog&utm_content=-koronawirus-a-efektywna-praca-z-domu&fbclid=IwAR3WPRsyQMh5eObdB2GzE-jxdG_y2ZTCQqgBI2PoxwzU3D5uRiEss9XYTL0

Gry komputerowe – rozwijają dzieci czy im szkodzą?

Wielu dorosłych uważa, że gry komputerowe to wcielenie zła. Najchętniej umieściliby je na liście rozrywek zakazanych, gdyby taka istniała. Przecież dzieci zamiast uczyć się czy ganiać po podwórku, całe dnie spędzają przed monitorem. Bijatyki, strzelanki, pościgi samochodowe – tak upływa im dzieciństwo, podobno najpiękniejszy okres w życiu. Czy rzeczywiście gry komputerowe negatywnie wpływają na rozwój psychofizyczny dzieci? Czy każda gra to marnotrawstwo czasu i cennej energii? 

Poniżej – podsumujmy argumenty za grami komputerowymi i przeciw nim.

Za:

Dzieci poznają nowe technologie
To umiejętność, bez której trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie we współczesnym świecie. Warto opanować ją jak najwcześniej. Gry komputerowe to świetna rozrywka, co oczywiste, ale też poligon, na którym najmłodsi mogą ćwiczyć sprawność manualną, uczą się obsługi komputera, mierzą z problemami, jakie pojawiają się w trakcie użytkowania sprzętu, szukają kreatywnych rozwiązań.
Gry komputerowe stymulują rozwój dziecka
Dzięki grom dzieci rozwijają swoją wyobraźnię i uczą się nieszablonowego myślenia.
Gry komputerowe uczą strategicznego myślenia
Młodzi gracze uczą się strategicznego myślenia, które wymaga od nich elastyczności i zarazem wytrwałości w osiąganiu celów. W grze mają do zrealizowania misję – muszą osiągnąć ściśle określony cel.
Gry komputerowe uczą także podejmowania złożonych decyzji.

Gry wzmacniają w dzieciach umiejętności potrzebne do funkcjonowania w XXI wieku, uczą konstruowania strategii i ich realizowania, są dobrą szkołą podejmowania trudnych decyzji.

Przeciw:
Gry komputerowe przyzwyczają do przemocy
Zgodnie z hydrauliczną koncepcją agresji, energia agresywna jest spontanicznie tworzona i kumulowana przez organizm. Co jakiś czas musi zostać rozładowana, co zachodzi pod wpływem wyzwalacza agresji – w tym przypadku gry komputerowej. Ma to być jeden z bezpieczniejszych sposobów jej rozładowania. Czy w istocie tak jest  – zdania są podzielone. Badacze podkreślają jednak, że zgodnie z teorią modelowania gracze przyzwyczajają się do przemocy i agresji. Może to skutkować większym przyzwoleniem na nie w życiu realnym.
Gry komputerowe uczą szybkiej gratyfikacji
Gry komputerowe są tak atrakcyjne dla osób w każdym wieku w dużej mierze dlatego, że zapewniają szybką gratyfikację. Charles Duhigg w książce „Siła nawyku” twierdzi, że większość naszych zachowań jest motywowana przez nagrody i że w życiu dążymy do minimalizacji wysiłku oraz maksymalizacji przyjemności. Słowem, jeśli staniemy przed wyborem strategii zachowania, wybierzemy tę, która pozwoli w jak najkrótszym czasie i dzięki minimalnemu wysiłkowi, zdobyć maksymalną przyjemność. To dlatego wybieramy najprostsze sposoby rozładowania napięcia, takie jak alkohol czy słodycze. Albo gry komputerowe. Czy można się dziwić dzieciom, że się w nich zatracają, skoro dorośli robią to samo?
Gry komputerowe uczą złych wzorców komunikacyjnych
W wielu grach komputerowych realizm graficzny jest wręcz perfekcyjny, dlatego dzieciom często trudno oddzielić fikcję od rzeczywistości. Całkowicie zanurzają się w wirtualnym świecie, identyfikują z bohaterami, przyjmują ich reguły gry. Problemy pojawiają się, gdy owe reguły przenoszą do rzeczywistości – jak w przypadku komunikacji. Podczas interakcji z innymi graczami, czy szerzej –  użytkownikami internetu, mogą kierować pod ich adresem obraźliwe komunikaty, ale nie dostaną informacji zwrotnej, że jest to zachowanie naganne. Wręcz przeciwnie – otrzymają wirtualne „wsparcie” w postaci lajków od kolegów i koleżanek. W świecie rzeczywistym dziecko, które obraża swojego rozmówcę, ma szanse obserwować, jak on reaguje i co czuje. Widzi, że obrażony kolega płacze, słyszy od otoczenia, że zachował się źle.
Gry komputerowe mają silny potencjał uzależniający
Mechanizm uzależnienia nie bazuje wyłącznie na wspomnianej już szybkiej gratyfikacji. Wiele gier  nie wymaga instalacji osobnego programowania, lecz jest rozgrywana w przeglądarce internetowej. Niektóre gry początkowo są bezpłatne, a właściciele serwisów zarabiają na płatnych dodatkach. Istnieje też grupa gier typu free-to-play zarabiających na płatnych ulepszeniach postaci czy konta. Czasem producenci oferują bezpłatną rozgrywkę po zakupieniu licencjonowanej kopii gry. W wielu przypadkach gracz zainwestował już tak wiele w grę, że trudno mu z niej zrezygnować.

Podsumowując:

Czy należy potępiać w czambuł gry komputerowe? „Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną, bo tylko dawka czyni truciznę” – zdanie wypowiedziane przez Paracelsusa, ojca medycyny nowożytnej, nie traci na aktualności. Gry komputerowe mogą przynieść wiele korzyści dzieciom, pod warunkiem, że rodzice nauczą je krytycznie i z umiarem do nich podchodzić.

Cały artykuł autorki Ewy Pluta znajduje się pod linkiem:

Link i źródło: https://www.swps.pl/strefa-zarzadzania/artykuly/19231-gry-komputerowe-rozwijaja-dzieci-czy-im-szkodza